Het was 12.00 uur ‘s nachts, het was 1 juli en de bordelen gingen weer open. Er werd zelfs een feestje gevierd. En nu? Hoe is het nu? Leven van persconferentie naar persconferentie?!
Wat zijn de afgelopen maanden heftig geweest voor veel vrouwen. Een tijd van onzekerheid, een tijd van overleven, een tijd van hoop willen hebben en ergens ook angst. Dit werk kost al zoveel van ze schreven we in de nieuwsbrief van augustus en dan ook nog leven in onzekerheid voor de dag van vandaag en morgen. Klanten? Waar zijn ze? Werk, waar is het? Veel vrouwen leven in grote onzekerheid. Kunnen we onze schulden nog betalen? Kan ik nog voldoende voor mijn kind zorgen? Heb ik voldoende geld verdiend voor mijn familie? Kan ik nog weer een bezoek van mijn moeder aan het ziekenhuis betalen? Noem maar op, er zijn zoveel verschillende omstandigheden. Wat moet ik als er niets of bijna niets meer binnenkomt. Je leeft tussen hoop en vrees. Het is o zo belangrijk om een positieve mindset te hebben in dit werk, anders red je het niet en nu is het bijna niet meer mogelijk om dat voor ogen te houden. En dan nog die persconferenties. Zouden ze deze keer vertellen dat alles dichtgaat, dat ze niet meer mogen werken of blijven de bordelen nog langer open en blijf ik met de angst leven dat ik misschien ziek wordt en corona op loop?
Klanten blijven weg en er is corona. Angst om ziek te worden is er ook bij de vrouwen, het geeft ontzettend veel spanning met elkaar. Toch blijven en hopen op een beetje inkomen. En dan wordt er ineens voor je beslist, een aantal bordelen in Leeuwarden gaat dicht. Je hoeft niet meer te kiezen, het overkomt je, het bordeel waar je werkt gaat dicht, er schijnen witwaspraktijken aan de orde te zijn en de gemeente geeft aan dat het gesloten wordt. En nu? In een paar dagen tijd moeten ongeveer 40 prostituees bedenken wat ze gaan doen. Welke mogelijkheid hebben ze eigenlijk? Kunnen ze kiezen? Voor de één zijn er meer mogelijkheden dan voor de ander, of helemaal niet. Ongeveer een derde gaat naar een ander bordeel. De ander kan naar Spanje naar familie en gaat daar afwachten hoe het verder gaat. En de anderen dan? Gelukkig zijn er organisaties zoals Fier en leger des heils, zij willen de vrouwen helpen en bijstaan en zoeken naar mogelijkheden. Er zijn ook vrouwen in grote problemen, zij kunnen niet terug naar hun thuisland vanwege corona en waar moeten zij heen? En dat niet alleen, zij hebben vaak kinderen waar ze voor moeten zorgen en nu komt er geen geld meer binnen!
Wanneer je dit gelezen hebt, is en lijkt het een triest verhaal geworden. Helaas is het de werkelijkheid. Om toch af te sluiten met een bemoediging, willen we nog iets delen. Gelukkig en gelukkig maar kunnen we tot nog toe de vrouwen bezoeken. We mogen ze ontmoeten (op gepaste afstand), we mogen ze in de ogen kijken, we mogen met ze naar hun situatie kijken, we mogen luisteren, we mogen bidden. We mogen hen hoop bieden, met hun hoop houden en samen met hen opkijken naar boven, naar onze enige Hoop! En wat een bemoedigende, krachtige en liefdevolle momenten zijn dit in de levens van de vrouwen, dochters van de Allerhoogste!
Door Hope 4 Fryslân, onderdeel van Unite in Christ
