De zon schijnt en er staat een prachtige blauwe lucht boven de Weaze. Dit is de plek waar vrouwen jaren hebben gewerkt. De plek waar vrouwen in het donker van de bordelen niet dit prachtige licht zagen, maar hele dagen in het licht van de rode tl buizen zaten. De plek waar vrouwen zichzelf verkochten, vaak om hun kinderen een betere toekomst te geven.
Het voelt raar dat alle deuren van de bordelen dicht zijn, het geeft een naar gevoel en ook een dubbel gevoel. Waar zijn ze en hoe zal het met hen zijn? Waar leven hun kinderen nu van? We weten dat veel vrouwen terug konden naar huis. Anderen worden geholpen door het Leger des Heils. Hun medewerkers zijn elke dag aanwezig in de huiskamer op de Weaze. Ze helpen de vrouwen daar waar hulp nodig is. Want de problemen zijn groot.
Het werk is voor de vrouwen weggevallen en dat betekent dat ook hun inkomsten zijn weggevallen. En hoe moet je dan rond komen? Sommigen hebben niet de juiste papieren en kunnen daardoor geen uitkering aanvragen. Veel vrouwen spreken en verstaan geen Nederlands en zijn daardoor erg afhankelijk van hulp.
Op de Weaze ontmoet ik een paar vrouwen, ik had ze graag een hug gegeven maar dat kan nu niet. Ik hoor hun trieste verhalen en ben met hen verdrietig. En toch kan ik zeggen Dios te ama! We blijven voor de vrouwen bidden, we bidden dat er Licht komt in hun levens!
–door Hope for Friesland–
